Dla mieszkańców wioski nie ma świata poza Topielą, jednak kupcy oraz inni podróżni muszą skądś pochodzić. Posiadają oni wiedzę na temat miejsca swojego urodzenia jak i podstawowe informacje o najbliższych państwach.

TIERRE

Mieszkańcy Wyspy Mew głównie utrzymują się z napadania na nadbrzeżne wioski. To lud surowy, silny i dążący uparcie do celu. Świetni żeglarze, nie ma nikogo kto tak dobrze znałby morze jak oni. Jednak często chorują bo na wyspie nie ma żyznej ziemi, a samo miasto jest położone między skałami. Skutkuje to tym, że część z nich decyduje się na handel z ludźmi z wielkich lądów.
Głównymi towarami które zwożą do okolicznych miast są solone ryby, ozdoby z bursztynów, kości oraz muszle. Czasem przywożą też najprawdziwsze korale, o misternych zdobieniach. Jak znalazły się w ich posiadaniu? Nikt nie wie. Do Topieli przybywają rzadko, jednak za perły ,które można tu zdobyć, mogą kupić wiele żywności dla rodzin pozostawionych na wyspie.

Chwalą oni żywioły, a funkcje kapłańskie pełnią wyłącznie kobiety. W panteonie znajduje się czwórka postaci: Dünya – avatar ziemi, przedstawiany jest jako kobieta o  długich włosach trzymająca w dłoniach włócznię. Ates – czyli ogień, w świątyniach posągiem uosabiającym ten żywioł jest mężczyzna w płaszczu trzymający latarnie. Hava – powietrze, przedstawia się jako dziecko płci męskiej w wianku.  Su – woda, kobieta z zakrytą twarzą, w dłoniach trzyma sieć.

Wojownicy z tego narodu znani są ze swej siły i wytrwałości. Najczęściej wyposażeni są w topory i niewielkie okrągłe tarcze. Rzadko dzierżą w dłoniach miecze, ze względu na cenę żelaza.

KSIĘSTWA ABONSU

Jest to zbiór państw-miast rozsianych od stepów aż do morza. Jeszcze dwa wieki temu toczyli ze sobą nieustanne wojny o władzę i ziemię, jednak przez rozszerzające się wpływy Północnej Marchii  zjednoczyli się i dumnie nazwali księstwami. Wciąż jednak toczą między sobą spory i mimo pozornej jedności każdy tu działa na własną rękę.
Większość ziem zajmują pola uprawne oraz porozrzucane lasy. To tu można zaopatrzyć się w najlepsze tkaniny, zaczynając od grubej wełny na jedwabiach kończąc. Są też bardzo dobrze zorganizowani gospodarczo, niewielu ludzi głoduje i cierpi na biedę. Władzę sprawuje rada miast, ale jest to głównie kółeczko wzajemnej adoracji i lizusostwa, o czym wiedzą wszyscy mieszkańcy księstw.

W tym państwie nie wyznaje się żadnej religii. Mieszkańcy uznają religie za bezsensowne i niepotrzebne, twardo stąpają po ziemi.
Jeśli mielibyśmy mówić o wyznaniu mieszkańców to najlepszą odpowiedzią jest pieniądz. Czczą go oni jak bóstwo, a rozpusta i przyjemności są dla nich najważniejsze.

W tym państwie jest świetnie wyszkolona piechota, ciężkie pancerze, połtoraręczne miecze i kusze. Jest to to, co Abonasu lubią najbardziej.

PÓŁNOCNA MARCHIA

Państwo to rozrasta się z roku na rok, świetnie rozwinięta armia i władza absolutna sprawiają, że życie tu nie należy do najprostszych. Jednak widać wśród mieszkańców marchii to, czego trudno szukać pośród tych wywodzących się z księstw. Stanowią oni jedność.
Ze względu na zajmowane góry rozwija się tu dobrze kopalnictwo, ale i szereg upraw winogron w winnicach od strony wschodniej, gdzie stoki spadają na stepy.

Czczą oni wiele bóstw, każdy aspekt życia ma swego patrona. Wśród nich najważniejsi są:

Ferrum – Patron Kowali.
Iustitia – Patronka Sędziów.
Custos – Patronka matek i ogniska domowego.
Carbo – Patron górników.
Semita – Patron wędrowców i kupców.
Gladium – Patron żołnierzy.
Fiber – Patron lekarzy.

LUD KYRA

Lud zamieszkujący stepy, tak jak mieszkańcy Wyspy Mew rzadko zaglądają do Księstw lub Marchii. Nie mają własnego państwa, żyją z miejsca na miejsce przepędzając przy tym swoje stada. Jeśli któryś z nich pojawił się poza grupą to znaczy, że popełnił jakieś przestępstwo i społeczeństwo przepędziło go poza stepy i skazało na los handlarza – według nich to utrata honoru. Żyją w strukturach plemiennych.
Głównym dobrem którym handlują są skóry zwierząt i wierzchowce, Z ich opowiadań wynika, że handlują również ludźmi, jednak nie tu, a dalej na wschód.

Ludzie tej nacji oddają cześć dwóm bóstwom, nie mają one specjalnej nazwy ani wyobrażenia. Są to po prostu Noc i Dzień. Kapłani są bardziej szamanami, rozumieją cykle dnia i nocy oraz wędrówkę księżyca. Słudzy tych bóstw noszą na ciele symbole związane z bóstwami. Mieszkańcy Marchii nazywają ich bóstwa Nox i Lumen, aczkolwiek Kyrianie nie uznają tego nazewnictwa.

Wojownicy tego ludu są wyśmienitymi jeźdźcami, walczą głównie przy pomocy łuków oraz włóczni zakończonych sierpowatym ostrzem.