Fabuła oraz wieści

Admin Przedwieczna. 135

Fabuła

Osada przycupnęła koło jeziora nastroszywszy pióra palisad. Tuż koło bram kobiety uwijają się wśród tataraku zbierając wodne kwiaty. Strażnicy przyglądali się im z zadowoleniem mrużąc oczy. Samotny wóz powoli wspinał się na pagórek pomiędzy dojrzałymi łanami zbóż. Tylko widoczna na horyzoncie ściana drzew pozostawała obojętna na wszystko. Las milczał, obserwując przygotowania do święta Heri. Uwijający się mieszkańcy z ufnością spoglądali na bór, ozdabiając najbliższą okolicę wioski. Nawet obozowisko położone po drugiej stronie wzgórza ożyło, jednak jego chwilowi mieszkańcy nie czuli się tu pewnie. Obcy nie byli nigdy wyganiani lecz żaden nie pozostawał na dłużej – przytłaczająca obecność puszczy nie dawała im spokoju. Większość z nich spogląda nieufnie na drzewa, jakby miały zaraz zastąpić jedyną ścieżkę na tą odludzie i zamknąć ich na zawsze. Jednak wizja zarobku była silniejsza od strachu i uwijali się w tej chwili pomiędzy prowizorycznymi straganami. Handlarze, kuglarze, rybałci, nie raz w towarzystwie rodzin, żyjący koczowniczo z dnia na dzień. Zjechali się tu, aby napełnić sakiewki. I tylko ten las, jak żyw, sprawiał, że chcieli uciec.
Lecz tak było co roku i nic nie wróżyło by coś miało się zmienić. Nadciągało Heri. Święto dnia poprzedzającego dzień dzisiejszy. Żadnych zasad. Prawie. Tylko dwie z nich pozostawały wciąż żywe, wypalone na skórze pamięci. Niezmienne.

Każdy kto przekroczy granicę lasu jest obcym. A żaden obcy nie wkroczy do Topieli.

Admin Przedwieczna. 135

Kobieta stała na skraju lasu przyglądając się karawanie. Gaspard z niepokojem obserwował przez dłuższą chwilę jej oblicze. Miał wrażenie, że rysy niewiasty posiadają w sobie coś pierwotnego, jakieś echa zamierzchłych czasów. Ciemne kołtuny włosów, wpleciony w nie wianek o czerwonych koralach jarzębiny wychylających się spomiędzy dojrzałych kłosów prosa. Dłoń ułożyła na korze jednego z okalających szlak buków. Dopiero po chwili zauważył, że na niego patrzy. Uśmiechnęła się, jej duże czerwone wargi rozchyliły się przy tym lekko, zadziornie. Chyba coś mówiła, nie był pewien. Ogromne, ciemne czy, otoczone wachlarzem rzęs, hipnotyzowały, przywoływały go każdym ruchem. Z trudem przełknął ślinę zaciskając w dłoni lejce. Była piękna, nienaturalnie piękna. Jakby jej ciało wykuto z najlepszego marmuru, włosy wykonano z jedwabiu, a oczy agaty przyozdobiły. Właściwie, to nigdy nie zastanawiał się nad takimi drobnostkami, dopiero patrząc na NIĄ odkrywał nowe, skomplikowane określenia, do opisania urody tak nadobnej panny. Wóz podskoczył na kamieniu trzeszcząc niepokojąco. Koło jęknęło i drewniana rama pękła zaś chłopak nagle rozproszony zaklął. Pojazd przechylił się na jedną ze stron uniemożliwiając dalszą podróż. Uniósł nawet głowę by krzyknąć do wyprzedzających go towarzyszy by zawrócili i mu pomogli. Był sam.
Kilka godzin później wysłani na poszukiwania chłopaka najemnicy wrócili. Nie mieli dobrych wieści. Bratanek Jolene zginął. Jego trupa znaleźli rozszarpanego na skraju drogi, którą podążali kilka godzin temu. Jakim cudem nikt nie zorientował się, że Gaspard wraz z wozem rano znikli? Nikt nie potrafił tego wytłumaczyć, zrzucili to na karb zmęczenia podróżą i osobowości młodzika. Nie słyszeli też jego krzyku. Jeden z najemników powiedział, że musiał on zejść z wozu i sam tam podejść, nie znaleźli śladów walki. Chłopak samowolnie usiadł na ziemi i czekał na śmierć, wykrwawił się próbując rękami zasłonić dziurę powstałą pod żebrami. W jednej z dłoni ściskał niewielki agat. Nic więcej.

A więc... Zaczęło się. Zapraszamy dom tworzenia kart postaci!

Admin Przedwieczna. 135

Do Topieli zjechali się kupcy na zbliżające święto Heri, towarzyszący im najemnicy w sporej większości zagrzali miejsca w karczmie by dać ulgi wyschniętym gardłom i zszarganym wędrówką nerwom. Tam, przy misie jadła i kuflu złocistego z Abonasu usłyszeli od nowoprzybyłych o ciele, które znaleźli na szlaku. Teraz zaś postanowili wybrać się na polowanie, co spotkają w lesie? To już niespodzianka.
Jeśli już o Puszczy mowa, to jej gospodyni odwiedziła brzeg jeziora. Wierzby szeptały jej swe opowieści zaś ludzie przyglądali przedziwnej istocie w zdziwieniu. Gdy jej kroki powiodły ku ścianie drzew jeden z obserwujących ruszył za nią, pijany głupiec, który miał poznać prawdziwe oblicze Boru. To, co zobaczył, jest zapowiedzią zbliżających się wydarzeń.
Mieszkańcy wsi rozprawiają natomiast o Heri, snują plany i nadzieje związane ze świętem. Dzieci swym zwyczajem próbują uprosić rodziców o pozwolenie na uczestnictwo w święcie, zaś ci starsi już zbierają perły na wymianę towarów z kupcami.
Wraz z handlarzami przybył tajemniczy osobnik zwany Świergotem, teraz ze swą bandą udaje jednego ze zwykłych przybyszy, w czym pomaga mu jego młodsza siostrzyczka Numeria.

***

Dorobiliśmy się strony na facebooku założonej przez jednego z naszych graczy - Rolla, aktualnie trwa tam konkurs, w którym do zdobycia jest zawartość jego sakiewki, chociaż na tę chwilę forumowe asy są umowne i nikt nie kontroluje graczy z ich ilości. Odnośnik do fb znajduje się w dolnym lewym rogu forum Smile

Święto Heri rozpocznie się w Piątek (23 I 2015r.) i trwać będzie do Poniedziałku (26 I 2015r.) zaś każdy realny dzień będzie inną porą dnia w trakcie Heri. A oto rozpiska:
Piątek – Poranek, uroczystości w kamiennym kręgu prowadzone przez Imiesławę z Kun oraz jej córkę Vesnę.
Sobota – Popołudnie. Wielki jarmark w osadzie kupieckiej.
Niedziela – Noc. Tańce przy ogniskach rozpalonych na wzgórzach, występy kuglarzy oraz śpiewy bardów.
Poniedziałek – Ranek po święcie. Tu… Cóż, zobaczycie sami.

» Domostwo oraz warsztat Iveni
» Dom Wilkomira, Dobrawy oraz ich rodziny

Fabuła oraz wieści

Fabuła oraz wieści

Similar topics

Similar topics