Gdyby ktoś spojrzał na nią pobieżnie, z daleka, to by uznał, że prawy z niej chłopaczek i pewnie do wojska się idzie zaciągnąć, czy coś. Jednak kiedy zauważy się już jej delikatne rysy i długi, brązowy warkocz, który odbijając się  raz po raz od  ramion sięga jej do końca pleców…..to zaraz przeklina się te swoje stare, pokryte stereotypami oczy i podchodzi się bliżej.
Bo cóż tak nie cieszy wprawionego oka jak kobieta nosząca męski strój i do tego jeszcze z mieczem przy boku? Skandal? Być może.
Ale tu nie chodzi o stare oko, tu chodzi o dwoje całkiem młodych, zasnutych mgłą tajemnicy oczu o dziwnie jasnym odcieniu szarości. Wokół tych oczu rozpościera się krótki wachlarz rzęs i grube kreski brązowych brwi nadających jej owalnej twarzy dworskiego charakteru.
Co dalej.. Jest jeszcze mały nos, przez który przechodzi dawno zagojona, biała blizna. Co ciekawe, blizna kończy się na skrawku nosa nie przechodząc na prawy policzek, natomiast swoją bliznowatością straszy aż z krańca lewego.
Zatrzymajmy się na policzkach i wspomnijmy o rozsianych po nich uroczych piegach, które jednak widać dopiero z naprawdę bliskiej odległości i po dokładnym przyjrzeniu się.
Usta ma ów dziewka małe, blade, z lekko wygiętym ku górze kącikami, a jednak, mimo wszystko usta te jakoś tak idealnie wpasowują się w tę lekko chłopięcą twarzyczkę.
Cóż tu więcej mówić. Jak już stare oko wyłapało, nosi się po męsku. W startą, spiętą  pasem w biodrach tunikę w odcieniu zgniłej zieleni. W skórzane nogawice i wysokie buty z cholewami. Przy jej lewym pasie zwisa przepleciona rzemieniami pochwa z bastardowym mieczem o klindze z wygrawerowanym na niej roślinnym wzorem. Z prawej zaś strony sterczy druga, mniejsza pochwa kryjąca w sobie sztylet na niespodziewane okoliczności.
Urękawicznione dłonie. Ciemna peleryna sięgająca połowy pleców. Kołczan i krótki, niewyróżniający się tak jak miecz łuk.
Napomknę również o towarzyszącym jej psie, który jest pokryty czarnym, grubym futrem. Jego pysk zdobią mądre, żółte ślepia, i wiecznie wywalony na wierzch jęzor. Właściwie w wyglądzie nie odróżnia się niczym szczególnym od normalnych psów, tylko jego wzrost i masa są większe. Jego szpiczaste uszy sięgają Taszce aż do połowy brzucha.... Prawdziwe z niego bydle, prawda?