Roześmiane oczęta zmierzyły ciekawskim spojrzeniem twoją osobę. Przypominają bardziej kolorem głębiny morskie, niż zwykłą niebieskość, a w głębi czają się, niby rybki, iskierki radości. Delikatna dziecięca buzia, z małym noskiem, wyraża całą swoją mimiką szczerą sympatię. Małe, pełne usteczka wykrzywiły się do ciebie w przyjaznym uśmiechu. Na policzkach widzisz delikatne rumieńce, jakby mała przed chwilką biegała. Oczyma wyobraźni nie trudno ci wyobrazić sobie tę małą, słodką istotkę, biegającą po polu. W swej głowie widzisz nawet, jak jej jasnobeżowa, jedwabna sukienka, powiewałaby za nią w biegu. Myślisz sobie, że pewnie sukienki często zmienia, lub często je piorą, bo młoda jest na pewno ruchliwym dzieckiem.  A przecież jej ubiór jest taki piękny, niby krój taki prosty i zwykły, ot sukieneczka na ramiączkach z falbankami, a jednak widać, że był kosztowny. Przez głowę przebiega ci myśl, że trochę szkoda takiego stroju, na małą dziewczynkę. Z rozmyślań wyrywa cię to, że do słodkiej istotki podchodzi mężczyzna, zapewne jej brat. Mała staje na palcach stóp, obutych w brązowe ciżemki i zadziera głowę, żeby spojrzeć na niego. Trochę zabawnie to wygląda, kiedy ktoś tak drobny stoi obok kogoś tak dużego. W końcu dziewczę jest bardzo szczupłe i nijak się ma do jej opiekuna. Tamten głaszcze ją po blond włoskach, które sięgają jej  prawie do ramion. Widać, że odkąd tylko do niej podszedł, mała kompletnie straciła zainteresowanie tobą, a mężczyzna jest dla niej jak guru. Powoli i spokojnie oddalasz się, czując, że nie powinieneś się zbliżać za bardzo do dziewczynki.